José Luis Guerín, reżyser filmu W mieście Sylwii był naszym gościem w 2008 roku. Podczas 11. NH pokazuje swój filmowy dziennik Gość, nakręcony między dwoma festiwalami w Wenecji (2007-2008), dokumentujący jego obecność na festiwalach filmowych na całym świecie. Guerína nie interesuje jednak "święto kina". Reżyser wychodzi z kamerą na ulicę, fascynuje go wszystko to, co bywalcy festiwali na ogół omijają, w pośpiechu pędząc na kolejny seans. W Bogocie, Limie, São Paulo, Hawanie, Nowym Jorku, Macau, w Izraelu medytuje nad relacją między filmem a rzeczywistością, między fikcją a dokumentem.

W szaloną muzyczną podróż zabiorą nas twórcy Separado! Dylan Goch i Gruff Rhys. Gruff Rhys, muzyk z walijskiego składu Super Furry Animals, wyrusza na psychodeliczną wyprawę do Patagonii, by odnaleźć swojego zagubionego w odmętach historii wuja, Rene Griffisa. Wuj jest lokalną gwiazdą muzyki określanej mianem celtica latina i chlubą całkiem licznej walijskiej diaspory w Patagonii. Charyzma i drobne ekscentryzmy lidera Super Furry Animals sprawiają, że Separado! bardziej przypomina absurdalną próbę podbicia kosmosu na latającym dywanie niż zwykły dokument muzyczny.

Dziś obejrzymy po raz ostatni podczas festiwalu irańskie Rozstanie w reżyserii Asghara Farhadiego, doskonale przyjęte przez widzów uroczystości otwarcia 11. NH, najlepszy film tegorocznego Berlinale, nagrodzony Złotym Niedźwiedziem. To mistrzowska opowieść o rozpadzie związku i trudnych życiowych wyborach. Jej bohaterami są Nader i Simin, małżonkowie w separacji. Ona chce zaczerpnąć powietrza w bardziej liberalnym środowisku, on trzyma się wypracowanego status quo i chorego na Alzheimera ojca.   

Film Israela Cárdenasa i Laury Amelii Guzmán Jean Gentil zbiera specjalne nagrody na międzynarodowych festiwalach. Oryginalny i prosty jednocześnie, portret odrzuconego przez cywilizację inteligenta, który walczy o przetrwanie w dzikim, malowniczym lesie tropikalnym, jest utrzymany w duchu cinéma vérité. Zdesperowany imigrant z Haiti, profesor Gentil, który stracił posadę nauczyciela, rusza w podróż do serca Dominikany w poszukiwaniu pracy oraz sensu życia, duchowości i miłości. Narastające poczucie bezsilności, brak pieniędzy i bóle głowy wystawią wkrótce jego żarliwą wiarę w Boga na ciężką próbę.

Wydarzeniem festiwalu stanie się z pewnością debiut fabularny pracującego w USA Polaka – Zbigniewa Bzymka. Utopians dla każdego z widzów może okazać się zupełnie innym filmem. Pełne, wielowymiarowe postacie i ich relacje, wymykające się próbom jednoznacznego opisu, są tu zarysowane w serii luźno ze sobą powiązanych scen. Bzymek odrzuca chronologię wydarzeń i klasyczne schematy narracyjne, poruszając się po krajobrazie emocjonalnym, rozmywając granicę między tym, co realne, a wspomnieniem czy wyobrażeniem.

Pyuupiru jest jednym z najgorętszych nazwisk na mapie japońskiej sztuki współczesnej. To nie tyle artysta, ile zjawisko. W jego centrum znajduje się ciało, choć jego/jej sztuka nie ogranicza się do serii operacji plastycznych, transformujących ciało męskie w kobiece. Uwodzi plątaniną pozorów i napięć, pozbawia widza pewności co do tak oczywistych pojęć jak „męskość”  czy „kobiecość”. Reżyser Pyuupiru 2001–2008, Daitshi Matsunaga, śledził  artystę z kamerą przez 8 lat, stworzył intymny, dyskretny portret, daleki od przeestetyzowanych, konfrontacyjnych akcji Pyuupiru.

Jawnie manifestujący swoją seksualność, kontrowersyjny artysta z Tajlandii Thunska Pansittivorakul z powodu zaostrzenia prawa swoje filmy pokazuje już tylko zagranicą. To reakcja na ustanowione przez tajlandzką cenzurę reguły, chroniące morale mieszkańców kraju. Terroryści dedykowani są ofiarom antyrządowych protestów w Tajlandii w 2010 roku. W wyniku starć z policją w ciągu miesiąca zginęło tam prawie sto osób, a dwa tysiące zostało rannych. Treść polityczna została tu skonfrontowana z estetyką porn chic.

Dziś w programie znalazły się  filmy niezwykłe - dotkliwe, osobiste, łączące kino z głębszym doświadczeniem egzystencjalnym.

Norweska reżyserka, bohaterka tegorocznej retrospektywy, Anja Breien twierdzi, że parytety w sztuce nie są potrzebne. I bez nich mocnym kandydatem do Grand Prix tegorocznego konkursu Nowe Horyzonty wydaje się film Urszuli Antoniak Code Blue.