Con Air (1997)

Cameron Poe: Z przodu krótko, z tyłu długo, brązowawe fale, zakola.

Spędziłam 8 lat w więzieniu, są już lata 90., a ja rosłam jak popadło. Mój nosiciel w czasie odsiadki postawił raczej na rzeźbę niż higienę. Hummingbird i Baby-O (odpowiednio - żona i córeczka) i tak mnie w tym stanie nie widzą, więc nie mam dla kogo dobrze wyglądać. Ale już niedługo. Tymczasem w scenach na pustyni doskonale powiewam, świetnie prezentuję się również na tle wybuchów. Pierwsze co zrobię po wyjściu z samolotu (zaraz po tym, jak już zniszczymy z Cameronem połowę Las Vegas - nomen omen?) to oddam się w ręce fryzjera, który mnie i Poemu przywróci ten porządnicki look, jaki być może pamiętacie z pierwszych scen filmu. Wtedy wszystko się dobrze skończy. Uwierzcie na słowo, bo na ekranie mnie już nie zobaczycie.

Ghost Rider (2007)

Johnny Blaze: Czarne, krótkie włosy, zamaskowane zakola, potargana grzywka w stylu out-of-bed.

To wszystko przez młodszą wersję Johnny'ego Blaze'a (Matt Long)! Kiedy Nicolas przejął postać stając się dorosłym Ghost Riderem nie miał już wyjścia - jeśli chciał pozostać wiecznym chłopcem, który zamiast drinków wsypuje w siebie skitllesy (bo po alkoholu ma złe sny) musiał doczepić to i owo od frontu, konstruując zmierzwioną grzywkę, nadającą mu ów młodzieńczy wdzięk. Jednak cieszę się, że w niektórych scenach znikam, a na moje miejsce pojawia się gładka, kształtna płonąca czaszka. Wiem, że wtedy wyglądam najbardziej OK. - nastolatka ocalona przez Ghost Ridera, opisując płonącą czaszkę swego wybawiciela, to potwierdza: It was an edgy look but he totally pull it off - Wyglądał dosyć edgy (ostro, niepokojąco), ale totalnie mu to wyszło.

Bangkok Dangerous (2008)

Joe : Kruczoczarne, mocno zagęszczone włosy, zaczesane do tyłu.

Jadę, gdzie każą, robię, co każą. Nie mam na co narzekać, to stała praca, a pieniądze są dobre. Ale to nie dla każdego. Po pierwsze, skoro już udzielono mi głosu, powiem, że jako fryzura Nicolasa Cage'a nie mogę się nie zgodzić ze słowami Joe, na którego głowie gram. Taka jest też praca aktorskiej fryzury. Tu wyglądam bardzo, bardzo nienaturalnie. Zresztą sam Joe też nie wygląda ani nie zachowuje się naturalnie, więc to, jak mnie układa, łączy się z zachowaniem i mimiką w jedną spójną całość. Joe jest płatnym zabójcą, musi być mroczny. Poza tym jesteśmy w Azji, to tajlandzka robota, więc włoso-kolorystycznie należy wtopić się w tło. Ale to, że Nicolas kazał ufarbować mnie na czarno ma też wymiar egzystencjalny. Jego postać zaczynają dręczyć moralne dylematy, dostrzega krew na swych rękach. Nie mogę być zatem świeżym, lekkim blondem, czerń jak na wronim skrzydle lepiej indeksuje sytuację postaci. Dobrze harmonizuje z chmurnym, zaciętym spojrzeniem, a i pięknie odcina się od bieli koszuli w rozjaśniającej mroczny dramatyzm scenie wizyty w domu ukochanej.

Krople krwi we włosach

Fryzury to zatem podstawa orientacji w magicznym świecie Nicolasa Cage'a. Bywa, że to tylko one wskazują, że przechodzimy od jednego filmu, do kolejnego. Z czasem stały się znakiem rozpoznawczym, tak jak są nim pojawiające się w kilku filmach żarciki z nazwiska. Nie bez znaczenia, że zdarzają się one w co gorszych "złych filmach", przyprawiając atrakcje. W naszej mowie dane osobowe Nica brzmiałyby "Mikołaj Klatka". I tę grę słów wysycano chociażby w Polowaniu na czarownice: That girl has been CAGEd! (Ron Perlman: Zamknęli ją w klatce!) czy Ghost Riderze - He's acting like a monkey in a CAGE. (Więzień: On zachowuje się jak małpa w klatce). To zapewne sam Nicolas zaproponował wprowadzenie ich do scenariusza, tak jak sam zapewne wymyśla fryzurę postaci, w którą się wcieli. To, że ma do siebie dystans wiemy już od Wernera Herzoga. Bo przecież: Despite all the rage, he is just Nicolas Cage (rym nie do zachowania: Pomimo całej wściekłości, to nadal po prostu Nicolas Cage). A fryzura, nawet jeśli zbryzgana krwią - zawsze doskonała.

Kaja Klimek, rocznik 84, pochodzi z Tarnowskich Gór. Absolwentka dziennikarstwa i kulturoznawstwa na UJ w Krakowie. W KPSC UJ przygotowuje pracę doktorską na temat teorii i kultury remiksu. Studiuje również kulturę współczesną w Instytucie Kultury UJ. Tłumaczka filmów i książek. Od 2009 roku współorganizuje Festiwal Filmów Dokumentalnych Muzyka i Świat w Krakowie. Interesuje się przede wszystkim kulturą popularną i muzyką. Lubi plastikową biżuterię i serial "Moda na sukces".