|
|
Ale wciąż oglądamy. Oprócz filmu kończącego festiwal warto dziś zwrócić uwagę na przekraczający gatunkowe wzorce poemat filmowy Dziewięć muz Johna Akomfraha, opowieść o przypadku, przeznaczeniu i odkupieniu. To wystylizowana, podzielona na dziewięć muzycznych rozdziałów historia masowej migracji z kolonii do Wielkiej Brytanii. Film o niekończących się podróżach, sile i słabości pamięci, żałobie nad utraconym rajem, ale też o konstruowaniu nowej tożsamości na gruzach starej.
Wyzwaniem może okazać się rozciągnięta w czasie Niebiańska opowieść z Japonii w reżyserii Takahisy Zeze, przywołująca na myśl medytacyjne filmy Yasujirô Ozu. Jest jednak od nich okrutniejsza, nie tylko w portretowaniu zbrodni, ale też w ukazywaniu pogmatwanej egzystencji ludzi. Łatwo tu odebrać drugiemu człowiekowi życie, natomiast trudno po prostu żyć. Przeplatany fragmentami spektaklu teatru lalkowego bunraku, brutalny, choć piękny, poetycki film jest zadumą nad zależnościami, jakim ulegamy, żyjąc w rządzącej się wciąż nieodgadnionymi prawami rodzinie ludzkiej.
I wreszcie The Co(te)lette Film Mike'a Figgisa, w którym reżyser przeniósł na ekran muzyczny spektakl Ann Van den Broek. Rzecz o tyle niezwykła, że całe przedstawienie opiera się zaledwie na grze trzech kobiet, których ciała – w zależności od kroku w układzie tanecznym – napinają się lub rozluźniają, kurczą lub rozkurczają, wyrażając przy tym stany emocjonalne tancerek. Konkurencja dla Piny? Festiwal można zakończyć na różne sposoby.
Pełne wyniki plebiscytu publiczności Podsumowanie festiwalu Warto zobaczyć Spotkania z gośćmi Akcja na rzecz uwolnienia irańskich reżyserów Gazeta Café Po 11.NH Program festiwalu Aktualności Festiwal Muzyka Wydarzenia specjalne Przestrzeń NH Felietony Romana Gutka Przyjaciele festiwalu Kontakt
