Zamieszki na ulicach Teheranu przypominają o historii Roxani Sabieri i Bahmana Ghobadi, których film No One Knows About Persian Cats (Nikt się nie zna na persach), otwierał tegoroczną sekcję Un Certain Regard w Cannes. Film, kręcony potajemnie w Teheranie bez zgody władz irańskich, opowiada o dwóch muzykach, którzy po wyjściu z więzienia tworzą nielegalny zespół muzyczny. Ghobadi po powrocie do Iranu został aresztowany za krytykowanie irańskich władz, zwolniono go z więzienia za kaucją 9 czerwca.

Jego narzeczona, scenarzystka filmu, amerykańsko-irańska dziennikarka Roxani Sabieri również trafiła do więzienia w Iranie. Sąd apelacyjny złagodził wymierzoną jej wcześniej karę, zamieniając osiem lat więzienia za szpiegostwo na dwa lata w zawieszeniu.

32-letnia Saberi mieszkała w Iranie przez ostatnie sześć lat. Pracowała m.in. dla BBC i amerykańskiego radia publicznego NPR. Została aresztowana pod koniec stycznia za to, że po wygaśnięciu akredytacji prasowej nadal prowadziła działalność zawodową. Później oskarżono ją zbieranie pod pretekstem dziennikarstwa informacji dla wywiadu USA. Zdaniem mediów i analityków irańskich uwolnienie Saberi jest efektem presji międzynarodowej. O uwolnienie dziennikarki, która ma podwójne, irańskie i amerykańskie obywatelstwo, apelowały Stany Zjednoczone oraz Unia Europejska.

Bahman Ghobadi, irański reżyser, scenarzysta, aktor i producent filmowy jest Kurdem, urodził się 1 lutego 1969 w Baneh, mieście położonym blisko granicy irańsko-irackiej, w irańskim Kurdystanie. Pracował w radiu, studiował filmoznawstwo w Teheranie. W latach 90. zrealizował szereg filmów dokumentalnych i krótkometrażowych, był także asystentem Abbasa Kiarostamiego podczas realizacji Uniesie nas wiatr (1999). Założył wytwórnię Mij Film, w której powstają filmy poświęcone mniejszościom etnicznym w Iranie. Jego debiutem pełnometrażowym jest Czas pijanych koni (2000), film uchodzi za pierwszy kurdyjski film wyprodukowany w Iranie, potem zrealizował m.in. Gdyby żółwie mogły latać (2004) i Półksiężyc (2006). Zdobył wiele prestiżowych nagród, m.in. dla najlepszego debiutu na MFF w Cannes.
Ghobadi akcję swoich fabuł umieszcza na terenach, z których pochodzi, w swym rodzinnym środowisku, zamieszkałym przez Kurdów pograniczu iracko-irańsko-tureckim.