W 1995 roku Allan Sekula zaprezentował instalację zatytułowaną Fish Story, przedstawiającą przestrzeń portów, doków i mórz jako materialną bazę dla ruchu dóbr w globalnej gospodarce rynkowej. Ponad sto kolorowych fotografii ułożonych w siedem rozdziałów ukazywało trasy statków rozwożących towary po całej kuli ziemskiej. W Zapomnianej przestrzeni Sekula powraca do tego tematu, badając go – razem z Noëlem Burchem – za pomocą formy eseju filmowego. Twórcy, łącząc klasyczne obrazy dokumentalne, nieruchome fotografie czy fragmenty starych filmów, przyglądają się materialnemu obiegowi towarów (i kształtowaniu się łańcuchów towarowych) we współczesnym kapitalizmie. Śledzą przemierzane przez towary przestrzenie: porty, doki, puste okolice linii kolejowych. Rozmawiają z zaludniającymi je postaciami. Tytułową zapomnianą przestrzenią jest morze – mimo całej dematerializacji produkcji w późnym kapitalizmie, ciągle stanowiące materialną podstawę dla ruchu większości towarów, bez którego kapitalizm nie mógłby funkcjonować. Autorzy pytają o granice, ekologiczne i społeczne koszta kapitalistycznej fantazji nieograniczonej, nieskończenie szybkiej cyrkulacji towarów.