Dwie zbrodnie. W jednej ginie rodzina małej Sato, w drugiej psychopata morduje kobietę z dzieckiem. Mąż zabitej w telewizyjnym programie, który przypadkowo ogląda Sato, przysięga mordercy zemstę. Mijają lata. Sato jest już nastolatką, a niedoszły mściciel założył nową rodzinę. Ale dziewczyna nie da spokoju bohaterowi i zmusi go do wypełnienia krwawej obietnicy. W międzyczasie życie tych dwojga przetnie się z losem innych ludzi: zawodowego zabójcy, który „na zamówienie” morduje śmiertelnie chorych; chorej na Alzhaimera lalkarki, która chce zaopiekować się przebywającym w więzieniu mordercą; wreszcie dziewczyny w ciąży, która pragnie odnaleźć ojca swego dziecka. Losy wszystkich, jak w teatralnym dramacie, skrzyżują się w tragicznym finale opowieści.

Ten moralitet przywołuje na myśl medytacyjne filmy Yasujirô Ozu, jest jednak od nich okrutniejszy, nie tylko w portretowaniu zbrodni, ale też w ukazywaniu pogmatwanej egzystencji ludzi, w której łatwo jest odebrać drugiemu człowiekowi życie, natomiast trudno po prostu żyć. Przeplatany fragmentami spektaklu teatru lalkowego bunraku, ów brutalny, choć piękny i poetycki film, jest zadumą nad zależnościami, jakim ulegamy, żyjąc w rządzącej się wciąż nieodgadnionymi prawami rodzinie ludzkiej.