Joanna Łapińska, dyrektorka artystyczna i selekcjonerka MFF Nowe Horyzonty we Wrocławiu wytypowała siedem swoich tegorocznych nowohoryzontowych odkryć, których jej zdaniem nie można pominąć, układając festiwalowy program.

Code Blue, reż. Urszula Antoniak, Holandia / Dania

Anioł śmierci na błękitnym tle. Samotna pielęgniarka pomaga nieuleczalnie chorym staruszkom przejść na drugą stronę. Kolekcjonuje drobne przedmioty należące do zmarłych pacjentów. Żyje w niemal pustym mieszkaniu, stroni od ludzi. Któregoś dnia zwraca uwagę na nowego sąsiada. Łączy ich osobliwe doświadczenie - oboje są biernymi świadkami brutalnego gwałtu.

Ojczyzna, reż. Syllas Tzoumerkas, Grecja

Dwie rodziny połączone tajemnicą sprzed 20 lat, dwie płaszczyzny czasowe: współczesna i sprzed kilku dekad, dwa porządki: osobisty i narodowy. W filmie Ojczyzna dualizmy splatają się ze sobą w skomplikowaną emocjonalną narrację. Niedawne zamieszki na ulicach Aten stanowią rozedrgane tło dla rodzinnego dramatu.

Wieczność, reż. Sivaroj Kongsakul, Tajlandia

Do opuszczonego domu na pustkowiu przybywa milczący mężczyzna. Przybysz jest duchem zmarłego Wita, który po raz ostatni odwiedza miejsce swej młodości. Razem z nim cofamy się w przeszłość, poznajemy młodziutką Koy, obserwujemy pełną czułości miłość, która miała trwać wiecznie.

Koń turyński, reż. Béla Tarr, Węgry / Francja / Niemcy / Szwajcaria / USA

Pożegnanie węgierskiego mistrza z kinem. Nagrodzony na ostatnim festiwalu w Berlinie Koń turyński to medytacja nad agonią świata, utrzymana w mrocznej atmosferze powolnego rozpadu. Punktem wyjścia stała się dla Tarra anegdota o Fryderyku Nietzschem, który w 1889 roku pochylił się nad losem bitego przez chłopa konia.

Rozstanie, reż. Asghar Farhadi, Iran

Najlepszy film tegorocznego Berlinale, nagrodzony Złotym Niedźwiedziem. To mistrzowska opowieść o rozpadzie związku i trudnych życiowych wyborach. Bohaterami są Nader i Simin, małżonkowie w separacji. Ona chce zaczerpnąć powietrza w bardziej liberalnym środowisku, on trzyma się wypracowanego status quo i chorego na Alzheimera ojca.

It Is Fine. Everything Is Fine!, reż. Crispin Glover, David Brothers, USA

Jeden z najdziwniejszych filmów tej edycji festiwalu. Czy nowe horyzonty są jeszcze dalej? Druga część trylogii znanego aktora Crispina Glovera opowiada o wewnętrznym świecie Stevena, ciepiącego na porażenie mózgowe, zamkniętego w specjalistycznej klinice. Nie przeszkadza mu to snuć erotycznych fantazji, w których uprawia seks z niezliczonymi kobietami.

Poza szatanem, reż. Bruno Dumont, Francja

To jeden z najbardziej minimalistycznych filmów Dumonta - ascetyczny wizualnie, niemal zupełnie pozbawiony dialogów, oparty na powtórzeniach. Historia relacji tajemniczego mężczyzny z wydm, uzdrowiciela, mordercy, mnicha i zakochanej w nim dziewczyny z niedalekiej wioski. W głównych rolach wystąpili znany z Hadewijch i Flandrii David Dewaele, znaleziona przez reżysera w lokalnej kafejce Alexandra Lematre oraz niezwykłe krajobrazy północnego wybrzeża Francji.