Obsada

Donatella Finocchiaro, Elena Bellocchio, Pier Giorgio Bellocchio, Alba Rohrwacher

Opis filmu

Osobisty, na poły autobiograficzny film, zasnuty typowo włoską mgiełką zadumy nad upływającym czasem. To rozwinięcie średniometrażowego Sorelle z 2006 roku, w którym także występowała cała rodzina reżysera, z żoną montażystką za kulisami. Dominuje tu perspektywa dorastającej dziewczynki (w pierwszej odsłonie: pięcioletnia córka Bellochia), dla której matka ciągle nie ma czasu, marząc o wyrwaniu się z miasteczka i o aktorskiej karierze. Dlatego też dziewczynka przywiązuje się do wujka (syn reżysera, Pier Gorgio), niespełnionego pisarza, oraz podstarzałych ciotek. W Bobbio (miejsce urodzin Bellocchia) czas płynie spokojnie, w rytmie domowych anegdot, przygotowań do komunii, sąsiedzkich spotkań i czechowowskich rozmyślań o aspiracjach i nadziejach. Lata mijają, matka odnosi pierwsze sukcesy, chce zabrać córkę do siebie, niemniej musi pomóc zadłużonemu bratu… Wzorcowy, skromny, rodzinny film, utrzymany w bliskich, czułych planach, leniwym tempie i nieco sentymentalnej miejscami tonacji. A jednak jest w nim coś naprawdę urokliwego, zwyczajnego i poetyckiego zarazem. I jedna wielka scena – gdy przyjaciel rodziny, stary prawnik i aktor amator, żegna się z życiem, wchodząc w smokingu do rzeki.

Opracowanie: Jan Topolski

Informacje o reżyserze

Marco Bellocchio

Urodził się w 1939 roku w Piacenzie. Uczył się w katolickim liceum i rozpoczął studia filozoficzne na katolickim uniwersytecie w Mediolanie. Potem jednak wybrał studia filmowe w Rzymie. Już w debiutanckim filmie, Pięściach w kieszeni, dał się poznać jako kontestator przenikliwie patrzący na instytucje takie jak rodzina. W następnych filmach poddawał krytyce burżuazję (Chiny są blisko), szkołę (W imię ojca), prasę (Dajcie sensację na pierwszą stronę) i wojsko (Marsz triumfalny). W kolejnych dekadach zajął się adaptacjami (m.in. Czechow, Kleist) oraz współpracą z psychoanalitykiem Massimo Fagiolim (Diabeł wcielony, Sen motyla), która była różnie oceniana. Powrócił do formy w ostatniej dekadzie, zwłaszcza w inteligentnej satyrze na Kościół Czas religii i rozrachunku z terroryzmem w utworze Witaj, nocy.

Wybrana filmografia

1965 Pięści w kieszeni / I pugni in tasca / Fists in the Pocket

1972 W imię ojca / Nel nome del padre / In the Name of the Father

1976 Marsz triumfalny / Marcia trionfale / Victory March

1986 Diabeł wcielony / Il Diavolo in corpo / Devil in the Flesh

1994 Sen motyla / Sogno della farfalla / The Butterfly’s Dream

2002 Czas religii / Ora di religione / My Mother’s Smile

2003 Witaj nocy / Buongiorno, notte / Good Morning, Night

2010 Siostry: nigdy / Sorelle mai / Sisters Never

Opracowanie: Jan Topolski

Stopka