Daniel Szczechura"Chciałem szukać innych wartości w filmie animowanym. Zwłaszcza plastycznych. (...) film animowany niekoniecznie musi służyć do opowiadania zabawnych historyjek. Ja zresztą zabawnie opowiadać nie umiem. To nie mój genre. Zresztą Amerykanie czy Jugosłowianie są od nas w tym gatunku znacznie lepsi. Co mnie pociągało, to pewna metafizyka, niedopowiedzenie, sytuacje niezbyt realne". Urodził się w 1930 roku w Wilczogębach, jest jednym z najwybitniejszych polskich twórców animacji, historykiem sztuki, operatorem filmowym, reżyserem filmów animowanych, współzałożycielem i scenografem warszawskiego teatru STS, członkiem-założycielem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. To twórca poszukujący, swoimi filmowymi eksperymentami przyczyniający się do ewolucji kina. Studiował na ASP w Warszawie (1951-52) oraz historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Skończył również wydział operatorski Łódzkiej Szkoły Filmowej (1962). Będąc studentem wydziału operatorskiego, zdał sobie sprawę, że autorski film animowany najlepiej odpowiada mentalności twórcy, pragnącego pozostać jak najmniej skrępowanym ograniczeniami, czy to natury produkcyjnej, czy ideowej. Zafascynowany wycinanką - odkrytą przez Lenicę i Borowczyka, docenił w tej technice możliwość wyjścia w filmie animowanym poza ramy historii opartej na zabawnej fabule, pogłębienia przekazu filmowego, skupienia się na poważnych tematach - od aluzji politycznej po surrealny i metafizyczny wymiar ludzkiej egzystencji. Postrzegając animację jako bliższą filmowi niż plastyce, stale eksperymentował z narracją filmową w obrębie tego gatunku, konsekwentnie oddalając się od dosłowności przekazu - pointy, anegdoty i struktury fabularnej. W latach 50. zrealizował kilkanaście filmów amatorskich na taśmie 16 mm, z których kilka otrzymało nagrody w konkursach filmowych, m.in. zrealizowane wspólnie z Andrzejem Błasińskim Spojrzenie. Jego filmem dyplomowym była etiuda filmowa Konflikty (1960). Od roku 1961 do początków lat 90. pracował w łódzkim Studiu Małych Form Filmowych Se-ma-for. W latach 70. był wykładowcą na ASP w Warszawie, prowadząc pracownię filmu animowanego przy wydziale grafiki. Jego uczniem jest m.in. Piotr Dumała. Wykładał też za granicą m.in. Królewskiej Akademii Sztuki w Gandawie i w Emily Carr College w Vancouver. Obecnie uczy na Wydziale Filmowym Uniwersytetu Śląskiego. Jest laureatem wielu nagród za całokształt twórczości m.in. medalu Złotego Grona (1969), nagrody im. Zenona Wasilewskiego (1975), nagrody Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1975), Nagrody Specjalnej ASIFA za nieoceniony wkład w sztukę i rozwój filmu animowanego (1990) i nagrody Gemma, Włoskiego Stowarzyszenia Filmu Animowanego oraz Złotego Medalu "Gloria Artis - Zasłużony Kulturze" (2008). Otrzymał również nagrody indywidualne za większość swoich filmów animowanych m.in. w Ogólnopolskim Konkursie Filmów Amatorskich w Warszawie, Złotego Smoka na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie, Złote Koziołki na OFF dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu, Nagrody Klubu Krytyki Filmowej SDP, Syrenkę Warszawską, Nagrody Towarzystwa Uniwersytetów Ludowych. Zdobył szereg wyróżnień zagranicznych na Festiwalach w Adelaide - Auckland, Barcelonie, Bergamo, Buenos Aires, Cordobie, Filadelfii, w Linzu, Mamai, Montevideo, Oberhausen, Biennale Młodych w Paryżu, Trydencie i w Wiedniu. 19 grudnia 2008 z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odebrał Złoty Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Filmografia
Filmy animowane
Filmy dokumentalne
|
Moje NH
Strona archiwalna 11. edycji (2011 rok)
Przejdź do strony aktualnej edycji festiwalu:
www.nowehoryzonty.pl Nawigator
Lipiec 2011
Szukaj
filmu / reżysera / koncertu
|