Do spotkania greckiej kompozytorki Eleni Karaindrou z Theo Angelopoulosem, greckim mistrzem kina autorskiego, bohaterem jednej z retrospektyw 8. Międzynarodowego Festiwalu Nowe Horyzonty we Wrocławiu doszło w 1982 roku na festiwalu filmowym w Tessalonikach. Jako członek festiwalowego jury Angelopoulos nagrodził Karaindrou za muzykę do filmu Rosa w reżyserii Chistoforo Chiristofisa. Zaprosił ją też do współpracy przy Podróży na Cyterę (1984). Kompozytorka dołączyła do uformowanej wtedy, stałej ekipy, do której należą m.in. operator Giorgos Arvanitis, twórca słynnych długich ujęć-sekwencji i scenarzysta Tonino Guerra, mający na swoim koncie współpracę z Antonionim, Fellinim czy Tarkowskim.
 

Jak sama twierdzi, w komponowaniu muzyki filmowej o wiele bardziej niż scenariusz pomagają jej obrazy. Jest przekonana, że w ujawnianie prawdziwego znaczenia sceny czy ujęcia często zaangażowane są nie słowa, ale właśnie bliższe sobie, niewerbalne środki wyrazu takie jak obraz i muzyka. Zdarza się, że główny muzyczny temat pojawia się w jej głowie jeszcze przed powstaniem scenariusza filmu, w którym ma zagrać. Istnieją pewne przesłanki, zarys historii, jakieś wizualne pomysły, oszczędne, niemal milczące rozmowy z Angelopoulosem. Muzyka Eleni Karaindrou nie ma jedynie ilustracyjnego charakteru. Kompozytorka nazywa ją kinematyczną, podążającą za ruchem. Jest minimalistką. Wyczulona na najmniejszą zmianę rytmu w obrazie, na jego fakturę, kolory, grę światła i cienia, montażowe spowolnienie, dodaje kinu Angelopoulosa głębi, pomaga w budowaniu charakterystycznej dla niego symbolicznej, poetyckiej aury.
 

Eleni Karaindrou pochodzi z niewielkiej górskiej wioski w centralnej Grecji. W wieku ośmiu lat przeniosła się z rodziną do Aten. Otaczające ją dotąd dźwięki, szum wiatru, plusk wody, spływającej górskimi potokami, śpiew pracujących w kuchni kobiet, kościelne bizantyjskie pieśni chóralne zamieniła na wielkomiejską kakofonię, radio, kino i grę na fortepianie. Niezwykle utalentowana improwizatorka, kompozytorka intuicyjna po skończeniu studiów muzycznych wyjechała do Francji, by kontynuować naukę. Zainspirowana fermentem artystycznym i intelektualnym Paryża przełomu lat 60. i 70. XX wieku, porzuciła muzykę klasyczną na rzecz form eksperymentalnych i jazzu, pisała popularne piosenki, zainteresowała się muzyką ludową. Po powrocie do Aten założyła Laboratorium Tradycyjnych Instrumentalistów w centrum kultury ORA, prowadząc badania z pogranicza etnografii i muzykologii. W tym czasie zaczęła też komponować dla kina i teatru, m.in. dla tak uznanych reżyserów jak Jules Dassin, eksperymentator Chris Marker, czy Margarethe von Trotta. Stale współpracuje z Theo Angelopoulosem.

Eleni Karaindrou będzie gościem 8. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Nowe Horyzonty we Wrocławiu. W programie jej koncertu znajdą się kompozycje znane z filmów Theo Angelopoulosa. Kompozytorce, która zagra na fortepianie, towarzyszyć będzie orkiestra Collegium F pod dyrekcją Marcina Sompolińskiego oraz soliści Vangelis Chcristopoulos - obój i Natalia Michailidou - fortepian.

Agnieszka Szeffel