Jasper Sharp jest specjalistą od kina japońskiego, współredaktorem internetowego serwisu Midnight Eye, kuratorem londyńskiego Raindance Film Festival, od 2005 roku - etatowym doradcą Japan Foundation w Wielkiej Brytanii. W 2003 roku wspólnie z Tomem Mesem wydał krytyczną książkę The Midnight Eye Guide to New Japanese Film, jego publikacje są znane na całym świecie, w USA, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech, Rosji, Hongkongu, Holandii. Jest autorem tekstów i komentarzy audio, towarzyszących płytom dvd z japońskimi filmami, znalazł się też w gronie autorów kilku antologii m.in.: 24 Frames: Japan and Korea (wyd. Justin Bowyer), Film Out of Bounds: Essays and Interviews on Non-Mainstream Cinema Worldwide (wyd. Matthew Edwards), Tokyo: Art and Culture (wyd. Ian Luna), Dictionnaire mondial des images (wyd. Laurence Gervereau).

W 2008 roku wydał niezwykłą, bogato ilustrowaną książkę, poświęconą japońskiemu gatunkowi "pinku eiga" - Behind the Pink Curtain. Książka ukaże się w polskim tłumaczeniu podczas przyszłorocznej edycji MFF Nowe Horyzonty, a sam Jasper Sharp współpracuje z festiwalem przy selekcji filmów, które znajdą się w festiwalowej sekcji "pinku eiga".

Behind the Pink Curtain (o książce, spis treści)

Jasper Sharp: Pink Films special

Pinku eiga można zdefiniować jako film różowy, inaczej - erotyczny, aczkolwiek nurt ten nie ma swojego odpowiednika w kinie zachodnim. Filmy pink to produkcje niskobudżetowe, czasami wręcz amatorskie, trwające zazwyczaj 60 minut, obfitują w sceny erotyczne. Produkują je malutkie i co istotne niezależne wytwórnie, a pokazywane są w specjalnych kinach.

Wielu cenionych japońskich filmowców (m.in. Kiyoshi Kurosawa oraz Masayuki Suo) rozpoczynało swoje reżyserskie kariery od realizacji filmów pinku eiga. Nurt ten nie jest również obcy bardziej eksperymentalnym twórcom kina takim jak Hiryouki Oki czy Sion Sono ("Suicide Circle"). Inni warci odnotowania reżyserzy filmów pink to Koji Wakamatsu ("Go, Go Second Time Virgin"), Kan Mukai ("Tokyo Deep Throat"), Norifumi Suzuki ("Beautiful Girl Hunter", "Convent of the Sacred Beast"), Yasuharu Hasebe ("Rape!", "Assault! Jack the Ripper"), Tetsuji Takechi ("Daydream" - 1964), Koji Seki ("Valley of Desire" z 1963 roku - jeden z pierwszych filmów pink), Yojiro Takita oraz Rokuro Mochizuki. Satoru Kobayashi, twórca nieśmiertelnego "Flesh Market" kontynuował realizację pinku eiga aż do swojej śmierci w 2001 roku.

W żadnym innym kraju nurt seksploatacji nie odegrał tak znaczącej roli jak w Japonii. Nawet reżyserzy w małym stopniu związani z pinku eiga np.: Shinji Aoyama czy Junji Sakamoto współpracowali w początkach swoich karier z innymi filmowcami przy produkcjach pink. Nie można zapominać rownież o słynnej wytwórni Nikkatsu, która przodowała niegdyś w realizacji wariantu pinku eiga czyli tzw. Roman Porno. To w niej pierwsze kroki stawiali między innymi Teruo Ishii (seria "The Joy of Torture"), Kichitaro Negishi, Shusuke Kaneko, Shun Nakahara, Takashi Ishii ("Freeze Me"), Yoichi Sai, Yoshimitsu Morita oraz Shinji Somai.

Krótka historia japońskiego kina pinku eiga

Asian (s)exploitation: Krótka historia nurtu pinku eiga

Cinema Asia: Pinku eiga w Polsce

Pinku eiga: An introduction to Japanese hardcore grindcore

Bright Lights Film Journal: The Japanese Pink Film