The Red and the White / Csillagosok, katonák
reż. Miklós Jancsó
/
Węgry, ZSRR 1967
/
90’
napisy: polskie i angielskie
Miklós JancsóUrodzony w 1921 r. w Vácu, węgierski reżyser i scenarzysta, jedna z najwybitniejszych postaci europejskiego kina lat 60. i 70. Studiował historię sztuki, prawo i etnografię, a potem reżyserię. Związany z partią komunistyczną, brał też udział w reformie rolnej, a swoje doświadczenia z tego okresu zawarł w filmie Ożywcze wiatry (1968). Przed debiutem fabularnym zrealizował kilkadziesiąt filmów dokumentalnych. Międzynarodową sławę zdobył Desperatami (1965) i Gwiazdami na czapkach (1967), w których stworzył oryginalną poetykę długich ujęć, wyrafinowanego ruchu aktorów na planie filmowym i ekspresyjnych zdjęć (jego najbliższym współpracownikiem był w tym czasie operator Tamás Somló). Na płaszczyźnie tematycznej eksponował analizę historiozoficzną, ukazując słabą jednostkę poddaną upokarzającym działaniom anonimowego systemu. Swoją odrębność estetyczną zachował także w późniejszej twórczości, często realizując filmy we Włoszech, np. Pacyfistkę (1970) czy Technikę i rytuał (1971). Wspaniałe efekty osiągał zarówno w filmach eksplorujących tematykę współczesną, jak i historyczną, np. w obrazach Węgierskiej Republiki Rad - Cisza i krzyk (1968) oraz Agnus Dei (1970). Metaforykę kolejnych filmów ujmował w coraz bardziej alegoryczną formę, zmierzając w stronę ludowych powiastek, mitologii i parateatralnego performence'u. Wciąż aktywny zawodowo, w ostatnich latach pozytywne recenzje otrzymał za Sezon potworów (1986), Cholera, komary (2000), Ostatnia kolacja "Pod gniadym Arabem" (2001) czy Wstawaj kumie, nie śpij (2003). W 1979 r. otrzymał nagrodę za całokształt twórczości na festiwalu w Cannes, a w roku 1987 podobne wyróżnienie na festiwalu w Wenecji. Niezmiennie uznawany jest za jednego z najoryginalniejszych filmowców lat 60. i 70., wpłynął na twórczość takich reżyserów, jak Theo Angelopoulos czy Béla Tarr. Wybrana filmografia: 1958 Dzwony powędrowały do Rzymu / A harangok Rómába mentek / The Bells Have Gone to Rome 1965 Wojenna przyjaźń / Így jöttem / My Way Home 1966 Desperaci / Szegénylegények / The Round-Up 1966 Közelröl: a vér / Close Up: The Blood 1967 Gwiazdy na czapkach / Csillagosok, katonák / The Red and the White 1967 Cisza i krzyk / Csend és kiáltás / Silence and Cry 1969 Ożywcze wiatry / Fényes szelek / Sparkling Winds 1969 Sirocco / Sirokkó / Winter Wind 1970 Baranek Boży / Égi bárány / Agnus dei 1970 Pacyfistka / La pacifista / The Pacifist 1972 Dopóki lód prosi / Még kér a nép / Red Psalm 1974 Elektra, moja miłość / Szerelmem, Elektra / Electra, My Love 1974 Rzym chce innego cezara / Roma rivuole Cesare / Rome Wants Another Caesar 1976 Grzechy prywatne, publiczne cnoty / Vizi privati, pubbliche virtù / Vices and Pleasures 1979 Węgierska rapsodia / Magyar rapszódia / Hungarian Rhapsody 1981 Serce tyrana, czyli Boccaccio na Węgrzech / A zsarnok szíve, avagy Boccaccio Magyarországon / The Tyrant’s Heart 1985 Świt / L’aube / Dawn 1987 Sezon potworów / Szörnyek évadja / Season of Monsters 1988 Horoskop Jezusa Chrystusa / Jézus Krisztus horoszkópja / Jesus Christ’s Horoscope 1991 Powrotne ścieżki Boga / Isten hátrafelé megy / God Walks Backwards 1992 Niebieski walc / Kék Duna keringö / Blue Danube Waltz 1996 Kochajmy się, chłopaki / Szeressük egymást, gyerekek! 1999 Pan Bóg zostawił mi latarnię w Peszcie / Nekem lámpást adott kezembe az Úr, Pesten / Lord’s Lantern in Budapest 2001 Ostatnia kolacja „Pod gniadym Arabem” / Utolsó vacsora az Arabs Szürkénél / Last Supper at the Arabian Gray Horse 2002 Wstawaj kumie, nie śpij / Kelj fel, komám, ne aludjál / Wake Up, Mate, Don’t You Sleep 2006 Ede megevé ebédem 2009 Oda az igazság
|
Moje NH
Strona archiwalna 11. edycji (2011 rok)
Przejdź do strony aktualnej edycji festiwalu:
www.nowehoryzonty.pl Nawigator
Lipiec 2011
Szukaj
filmu / reżysera / koncertu
|