|
Carlos
reż. Olivier Assayas
/
Francja, Niemcy 2010
/
140’
napisy: polskie i angielskie
Panorama Kina Światowego
Biała przestrzeń,
Cafe noire,
Carlos,
Czarni,
Domena,
Dzień, w którym Bóg odszedł,
Dziwny przypadek Angeliki,
Gąsienica,
Hadewijch,
Jej droga,
Kobieta w ogniu szuka wody,
Księżniczka Montpensier,
Łagodny potwór – projekt Frankenstein,
Moje szczęście,
Mój pies Tulip,
Myśliwy,
Na gorąco,
O bogach i ludziach,
Phobidilia,
Portugalska zakonnica,
Pułapka na kraby,
Puzzle,
Sławni i martwi,
Synu, synu, cóżeś ty uczynił?,
Szepty na wietrze,
Szlag trafił sprawiedliwość!,
Tetro,
To już lato,
Treść,
Valhalla Rising,
Wkraczając w pustkę,
Wtorek, po świętach,
Wyśnione miłości,
Zły porucznik,
Życie z wojną w tle
Obsada
Édgar Ramírez, Alexander Scheer, Nora von Waldstätten, Christoph Bach, Julia Hummer
Opis filmu
Zrealizowana z rozmachem, ponad pięciogodzinna filmowa biografia słynnego wenezuelskiego terrorysty, Ilicha Ramíreza Sáncheza, znanego lepiej jako Carlos lub Szakal. Film Assayasa przyjmuje perspektywę samego Carlosa. Śledzimy jego krwawą karierę od skromnych początków w palestyńskim ruchu oporu we wczesnych latach 70., przez zamachy bombowe w Europie Zachodniej finansowane przez Syrię czy NRD, po aresztowanie przez francuskie służby specjalne w 1994 roku. Jak mówi sam reżyser, nie jest to film polityczny, ale próba konfrontacji z mitem Szakala jako rewolucyjnego idealisty. Nasuwają się porównania z Che Stevena Soderbergha, jednak film Assayasa jest nie tylko bardziej dynamiczny i lepiej zrealizowany, ale też bliższy faktom – unika gloryfikowania głównego bohatera. Carlos, świetnie zagrany przez charyzmatycznego Édgara Ramíreza, jest fascynujący i uwodzicielski, ale również próżny i dziecięco naiwny. Widzimy, jak łatwo idealizm zamienia się w fanatyzm, a działanie „na rzecz ludzi” łączy się z zupełnym brakiem poszanowania ludzkiego życia.
Piotr Tarczyński
Informacje o reżyserze
|
|
Olivier Assayas
Urodzony w Paryżu w 1955 roku. Syn reżysera Jacquesa Rémy’ego, u boku którego zdobywał pierwsze filmowe doświadczenia. Ukończył paryską Akademię Sztuk Pięknych, a w 1979 r. debiutował krótkometrażówką Copyright. W tekstach do Cahiers du cinéma, jako jeden z pierwszych europejskich krytyków, zwrócił uwagę na rodzące się kino azjatyckie. Autor książki Bergman. Rozmowy. Współpracownik André Téchiné. Jego fabularnym debiut (Désordre, 1986) przyniósł mu nagrodę krytyków w Wenecji. W 1992 r. nakręcił dobrze przyjęty Paryż się budzi, jednak przełomem w jego karierze były Zimna woda z 1994 roku i Irma Vep z 1996. Jego filmy kilkakrotnie były nominowane do Złotej Palmy na festiwalach w Cannes: Ścieżki uczuć (2000), Demonlover (2002), Czysta (2004).
Wybrana filmografia
1979 Copyright
1986 Désordre
1994 L’eau froide
1996 Irma Vep
2000 Les Destinées sentimentales
2008 L’heure d’été
2010 Carlos
|
Stopka
|
reżyseria:
|
|
Olivier Assayas |
|
scenariusz:
|
|
Olivier Assayas, Dan Franck |
|
zdjęcia:
|
|
Denis Lenoir, Yorick Le Saux |
|
montaż:
|
|
Luc Barnier, Marion Monnier |
|
obsada:
|
|
Édgar Ramírez, Alexander Scheer, Nora von Waldstätten, Christoph Bach, Julia Hummer |
|
producent:
|
|
Daniel Leconte |
|
produkcja:
|
|
Film en Stock |
|
język:
|
|
French, German, English, Spanish, Arabic |
|
barwa:
|
|
kolor |
|
|
|
|
Moje NH
Strona archiwalna 11. edycji (2011 rok)
|